zondag 1 december 2013

Drie

We rijden het donkere dal in, ons vrije weekend tegemoet. De thermometer in de auto springt op 2 graden. Bij de afrit op de autobaan, vlakbij de Hautes Fagnes, sprong hij op 1. Het zal koud zijn in ons huisje, waar we sinds de herfstvakantie niet meer geweest zijn. Maar er staat een grote mand met hout dat ik zelf gezaagd en gekliefd heb. Het zal enkele uren duren voordat het er een beetje behaaglijk is, maar dat hebben we er graag voor over. Een weekend in ons huis in de Ardennen voelt meestal als een halve vakantie.
  Onze kinderen zijn er deze keer niet bij. Ze hadden hun eigen bezigheden. De oudste dochter gaat met vriendinnen naar Amsterdam. De jongste moet beide weekenddagen werken in het restaurantje aan de Waalkade. Onze zoon zal het grootste deel van het weekend bij zijn vriendin zijn. Binnenkort gaan ze beiden voor een half jaar in het buitenland studeren, hij in Barcelona, zij in het Noorse Bergen. Voorafgaand aan deze relatietest willen ze zoveel mogelijk bij elkaar zijn.
  Na een gehuchtje gaat de weg verder omlaag, het dichte bos in. Mijn vrouw zet het grote licht aan. Dan, na een flauwe bocht, zie ik ze als eerste staan, tweehonderd meter verderop. Drie hertjes.
  Mijn vrouw mindert vaart. Een beestje vlucht de berm in. De andere blijven staan en kijken belangstellend onze richting uit. Als we vlakbij zijn, gaan ze met zichtbare tegenzin opzij.
  Opgetogen rijden we verder. Dit wordt een mooi weekend.


(30-11-2013)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten