We
rijden het donkere dal in, ons vrije weekend tegemoet. De thermometer in de
auto springt op 2 graden. Bij de afrit op de autobaan, vlakbij de Hautes
Fagnes, sprong hij op 1. Het zal koud zijn in ons huisje, waar we sinds de
herfstvakantie niet meer geweest zijn. Maar er staat een grote mand met hout
dat ik zelf gezaagd en gekliefd heb. Het zal enkele uren duren voordat het er
een beetje behaaglijk is, maar dat hebben we er graag voor over. Een weekend in
ons huis in de Ardennen voelt meestal als een halve vakantie.
Onze kinderen zijn er deze keer niet bij. Ze hadden hun eigen
bezigheden. De oudste dochter gaat met vriendinnen naar Amsterdam. De jongste
moet beide weekenddagen werken in het restaurantje aan de Waalkade. Onze zoon
zal het grootste deel van het weekend bij zijn vriendin zijn. Binnenkort gaan
ze beiden voor een half jaar in het buitenland studeren, hij in Barcelona, zij
in het Noorse Bergen. Voorafgaand aan deze relatietest willen ze zoveel
mogelijk bij elkaar zijn.
Na een gehuchtje gaat de weg verder omlaag, het dichte bos in. Mijn
vrouw zet het grote licht aan. Dan, na een flauwe bocht, zie ik ze als eerste
staan, tweehonderd meter verderop. Drie hertjes.
Mijn vrouw mindert vaart. Een beestje vlucht de berm in. De andere
blijven staan en kijken belangstellend onze richting uit. Als we vlakbij zijn,
gaan ze met zichtbare tegenzin opzij.
Opgetogen rijden we verder. Dit wordt een mooi weekend.
(30-11-2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten