Zondagochtend
negen uur. Terwijl de rest van het gezin nog op bed ligt, open ik het gordijn
van de tuinkamer. Ik zie een grijze, naar lichtblauw zwemende lucht, waartegen
de nu bijna helemaal kale eikenbomen scherp afsteken. Het is een dag met perspectief,
constateer ik. Een dag die nog alle kanten op kan. Behalve dat we om half elf
ontbijten, ligt er nog weinig vast.
Ik denk aan fietsen, aan wandelen zelfs. Moet
ik dat dadelijk aan mijn vrouw voorstellen? Haar ochtendgezicht zal meteen
helemaal opengaan. Ze zal opnieuw van me houden. Voor ik het in de gaten heb,
hebben we onze wandelschoenen aangetrokken en zijn we onderweg naar mijn vader
of mijn schoonouders. Gelukkig heb ik nog even tijd om over bovenstaande vraag
na te denken.
Eerst maar eens de computer aanzetten en mijn
mailbox checken. Ik verwacht enkele, hopelijk leuke reacties op mailtjes die ik
gisteren verstuurd heb. Die blijken er nog niet te zijn. Wel is er een mail met
als onderwerp ‘Dringend’. Dat werkt, althans bij mij, averechts. De afzender is
ING. O zo’n mailtje, denk ik.
Toch klik ik het open. Ik word aangesproken
als ‘Geachte klant’, terwijl ik dat helemaal niet ben. Ik lees ook de eerste
zin: “Onlangs heeft onze gegevens blijkt dat uw ING Bank rekening mogelijk
gemaakt door een derde partij illegale binnenkomst.” Ik moet lachen en word
boos. Zijn er echt mensen die hier instinken?
Ik kijk naar buiten. Het lichtblauw lijkt te gaan winnen. Dadelijk komt mijn vrouw.
Ik kijk naar buiten. Het lichtblauw lijkt te gaan winnen. Dadelijk komt mijn vrouw.
(15-12-2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten