Al te veel
verklappen zal ik nog niet. De wedstrijd is nog maar net begonnen en de afloop
is hoogst onzeker. Maar o, wat vind ik het nu al leuk.
Of het voor mijn vrouw ook leuk wordt, is de
vraag. Ik ben volgens haar al verslaafd en de koppelkoers waar we nu aan
begonnen zijn, zou die verslaving wel eens verder kunnen aanwakkeren. Het
risico dat ik tijdens de kerstdagen en de vrije dagen daarna met mijn hoofd te
veel bij het koersverloop ben, is niet gering. Ik moet niet al te glazig uit
mijn ogen gaan kijken en alert op haar vragen blijven reageren, anders ligt een
echtelijke ruzie op de loer.
Het idee komt van Frits. Nadat ik bij hem, de
gemeentedichter van Leudal, op bezoek ben geweest, zijn we intensief gaan mailen.
Na enkele mails lanceerde hij het idee om een gezamenlijk project op te starten,
over de provinciegrenzen heen.
Het ligt op het terrein van onze gezamenlijke
hobby, het maken van lichte, vormvaste gedichten, en het heeft met de mooiste
aller sporten te maken, de wielersport. Nogmaals, ik wil niet te veel
verklappen, maar ik licht nog een tipje van de sluier op: in ons project speelt
een berg een prominente rol. Een berg die ooit door een van de aartsvaders van
de moeder van de vormvaste verzen te voet beklommen is. Ik doel natuurlijk op
Petrarca.
Het project is zo zinloos als Jan Kal ooit dichtte.
Maar we gaan samen voor de top.
(17-12-2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten