Het zat er al een tijdje aan te komen, maar nu is het dan zover. Ik werd afgelopen vrijdag op mijn werk gebeld. "Bel ik gelegen?" Mijn jongste dochter. Haar stem klonk te opgewekt om bezorgd te kunnen raken. "Ik wilde dat je het van mij hoorde en niet op een andere manier."
Ze heeft dus verkering. De jongen met wie ze een aantal weken geleden gekust had, vond 5 december een mooie dag om het om elkaar heen drentelen om te zetten naar iets serieuzers. Mocht dat iets bestendigs worden, dan is het een makkelijke datum om te onthouden. Een romanticus waarschijnlijk, die jongen, net als de vader van mijn dochter.
Ze deelde mee dat ze niet die avond, maar pas zaterdag naar het ouderlijk huis zou komen. Ze ging met Joep, zo heet de geluksvogel, mee naar Venlo, om zich te laten voorstellen aan zijn ouders. Een stem in mij zei dat dit de verkeerde volgorde was, maar ik liet die woorden niet mijn lippen passeren.
Gisterenmiddag kwam ze thuis. Haar hele uitstraling was die van een verliefd meisje. Het was heel gezellig geweest in Limburg. Joeps ouders waren erg aardig. Zijn vader blijkt mijn voornaam te hebben, maar "hij was wel grappig".
Wij moesten het vooralsnog met foto's van Joep doen. Het is een leuke jongen om te zien, met een heel open gezicht.
Vanavond ging ze weer terug naar haar studentenstad. "Zie je Joep vanavond nog?" vroeg ik. Dat was een stomme vraag, zag ik.
(8-12-2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten