Zelfs na
ruim achtentwintig jaar huwelijk kun je nog nieuwe aspecten van je
levenspartner ontdekken. Vannacht werd ik voor de tweede keer in korte tijd
wakker van een behoorlijk luid gesnurk. Er werd heel dicht bij mij een forse
boom omgezaagd en daar viel niet tegenin te slapen.
De eerste keer dat dit gebeurde, schrok ik
echt. Toen ik het droomspook van me afgeschud had, waande ik me even in Rome. Dat
wil zeggen de eerste nacht die ik daar doorbracht, zo’n twintig jaar geleden.
Als kersverse begeleider van de Romereis van mijn school deelde ik in de
eeuwige stad een kamer met mijn naaste collega.
Ik heb die nacht geen oog dichtgedaan. Mijn
hoofd zat overvol met indrukken en tolde ook van de grappa die de oude baas van
het hotel ons na middernacht als welkomstdrankje geoffreerd had. Volkomen uitgeput
was ik op mijn bed geploft, smachtend naar een hele diepe slaap.
Die kwam dus niet. Terwijl buiten permanent het
vuilnis van de hele stad verzameld werd, bleek mijn collega een eersteklas
bomenzager met een hele forse motorzaag. Hoe ik met dekbed en kussen de
geluiden ook probeerde te dempen, het lukte niet. Urenlang heb ik mijn lot
liggen beklagen.
Toen ik er de volgende morgen iets van zei,
keek hij me aan alsof hem nog nooit verteld was dat hij snurkte. “Had me maar
aangestoten,” zei hij. Dat had ik wel overwogen, maar niet gedurfd.
Bij mijn echtgenote durfde ik dat na enig
aarzelen wel. Het hielp.
(8-12-2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten