Schokkend

Ik heb een mooi beroep. Wat zeg ik: ik heb het mooiste beroep. Als je dagelijks met jonge mensen mag werken en hun ook nog eens wat mag bijbrengen, heb je mijns inziens echt een van de lekkerste snoepjes uit de beroepentrommel gekozen. Is er een andere bezigheid die je geest zo jong houdt als lesgeven aan jongeren in de leeftijdsgroep van twaalf tot achttien?

  Goed, ze kunnen soms wat lui zijn en aan hun huiswerk niet de aandacht besteden die jij zou wensen.  Luidruchtig zijn ze ook wel eens, juist ook op die momenten dat jij hun iets leerzaams wilt bijbrengen. Maar ach, zolang je niet vergeten bent dat jij in hun leeftijdsfase niet veel anders was, is er weinig aan de hand.

  Ook het grote verschil tussen jouw jeugd toen en hun jeugd nu is geen reden om minder enthousiast te zijn. Ik bedoel hun permanente en opdringerige verbintenis met de sociale media. Daar kun je je geweldig aan ergeren, maar dat heeft geen enkele zin. Als jij nu jong was geweest, zou je tijdens de lessen ook whatsappen.

  Nee, aan de leerlingen ligt het niet dat het mooiste beroep soms toch iets minder mooi is. Dat komt meestal door exemplaren van jouw leeftijdsgroep. Hun ouders bijvoorbeeld.

  Vandaag had ik er weer een. Zo’n vader die op hoge poten een mailtje stuurt over een rekenfout in een nagekeken toets en een cijfer dat verkeerd is ingevoerd in het administratieprogramma. ‘Schokkend’ noemt hij dat. Ik vind dat schokkend.  

(18-11-2013)