Ik weet niet
of het een trend is. Dat moet Paulien Cornelisse maar bepalen of anders
emeritus hoogleraar Herman Pleij. Mij viel het alleen maar op.
Je hebt van die dagen dat je oog erop valt:
de overlijdensadvertenties in de krant. Is dat als je slecht geslapen heb, of
als je de dag ervoor bijvoorbeeld pannenkoeken gegeten hebt? Gebeurt dat als je
goed of juist minder goed in je vel zit? Ik durf het niet te zeggen. Daar moet
een betrouwbare psycholoog maar eens een onderzoekje aan wagen.
Feit is dat het afgelopen zaterdag en vandaag
voor mij weer eens van die dagen waren. Meestal focus ik dan eerst op de
leeftijden van de overledenen en hoe hun geboortejaar zich tot het mijne verhoudt.
Dit keer waren het de inleidende zinnen die mijn aandacht trokken en met name
de daarin gebruikte beelden.
Van een van de gestorvenen in de
zaterdagkrant wordt gezegd dat hij ‘veel te vroeg weggevaren is’. (Hij was negen
jaar ouder dan ik nu ben.) Een dode op maandag is ’langzaam uit ons leven geschaatst’. Het zijn mooie beelden, maar ik moet eraan
wennen. Ik vind dat er te veel beweging in het doodgaan is gebracht. Alsof er daarginds
een eiland is waar we desgewenst naartoe kunnen varen. Een plek die we, als het
toevallig vriest, ook op schaatsen kunnen bereiken.
Dan vind ik de zin in de rouwadvertentie van
Martin treffender. “En toen was je ineens ergens anders.” Daar kom je varend of
schaatsend niet.
(25-11-2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten