Een van de
prettige kanten van vakantie is dat je je niet dagelijks hoeft te scheren.
Sinds tweede kerstdag heb ik dat niet meer gedaan en als ik, met uitzicht over
de Ardense heuvels, over mijn kin strijk, voelt deze al behoorlijk begroeid.
Zal ik een baard laten staan? Het is een vraag die eens in de zoveel jaren bij
me opkomt.
Als ik het tot het einde van de vakantie
volhoud mijn scheermes ongebruikt te laten, kan ik mogelijk zien hoe een baard
me zou staan. Nu de kinbegroeiing een opmerkelijke revival doormaakt, zou ik
het ook best eens kunnen proberen. Misschien krijg ik er wel een voornamer
uiterlijk van en gaat mijn vrouw nog meer van me houden.
Eén keer in mijn leven heb ik me een week of
drie niet geschoren. Dat was ergens aan het einde van mijn studententijd. Wat
ik in die periode gekweekt had, begon al aardig op een baard te lijken.
Opvallend was dat er een rossige gloed over lag, terwijl mijn hoofdharen toch
echt donkerblond zijn. Dat maakte het jaren later iets minder vreemd dat de
zoon van mijn zwartharige vrouw en mij rode haren bleek te hebben.
Uiteindelijk heeft mijn vader de rossige
baard in wording afgeschoren. Daar bleek hij erg bedreven in. Hij vertelde toen
dat hij jaren zijn vader wekelijks had geschoren, de opa die ik nooit bewust
gekend heb.
Zal ik het hem aan het eind van de vakantie
nog eens vragen? Het kan immers nog steeds.
(29-12-2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten